Kinderboekbeoordelingen

Een verhaal over anders zijn, en er niet bij horen. Moederkip Vera en haar kuikens zien Vonk, het vossenjong, als deel van de familie. Maar de andere kippen zien dat niet zo. Ze hebben negatieve ervaringen met vossen, dus geloven dat ze Vonk net zo'n gevaarlijke rover is - ook al doet hij geen vlieg kwaad. Ze besluiten dat Vonk weg moet, en Vera en Vonk vertrekken. Als Vonk uiteindelijk terugkomt, precies op tijd om de kippen te redden van een havik, mag hij toch blijven. Dit verhaal wekt empathie op voor anders zijn, en leert je dat angst vanuit vooroordelen ongegrond is.

De briefjes die Pelle's vader aan hem heeft nagelaten sturen hem op een mooie manier in zijn rouwproces. Het jaar sinds de dood van zijn vader heeft het leven voor Pelle en zijn moeder haast stilgestaan. Pelle is een slimme jongen, en als hij gedachten of gevoelens opmerkt die hem verdrietig maken, leidt hij zichzelf af met feitjes. Dat werkt, maar niet op de lange termijn. Dankzij de briefjes leert Pelle ruimte te geven aan zijn gevoelens, hij leert te huilen en hij leert dat het leven door moet gaan. Hij en zijn moeder komen in contact met allerlei mensen, die de kleur terugbrengen in hun leven. Een echte tranentrekker over een vader die zijn zoon en vrouw na zijn dood door hun rouwproces heen helpt.

Een avontuurlijk sprookje vol humor, over een bijdehand prinsesje dat niet gelooft in draken, heksen, of dat haar zus niet meer leeft. Onderweg leert Lava dat het helpt om te praten over je gevoelens, dat ze zichzelf niet moet verliezen, en dat de dood van haar zus niet haar schuld is.

Dit verhaal gaat zoals de titel al verklapt over oplossingen. Nina, Alfa en Ruben willen het ministerie opnieuw oprichten en om dat te doen moeten ze drie problemen oplossen. Maar er zijn wel regels, bijvoorbeeld dat ze niet iemand in de weg mogen zitten om iemand anders te helpen. Ze mogen dus niets doen om de pestkop Sophia een lesje te leren, maar ze mogen wel iets liefs doen voor een meisje dat door Sophia gepest wordt. Dit verhaal moedigt echt aan tot sociaal gedrag, zonder daar iets voor terug te vragen. Verder is er ook sprake van diversiteit, zonder dat dat er te dik bovenop ligt. Nina's beste vriendin Alfa is bruin en vertelt dat ze daar vroeger mee werd gepest. De drie ontwikkelen een fijne, warme vriendschap, met een gedeelde passie voor het helpen van anderen.

Door tegen Misjka te praten, ontdekt Roya dat ze nog maar weinig weet over de vlucht. Ze vraagt haar broers om erover te vertellen, want 'Misjka wil het weten'. Zo leren Roya en haar familie om meer over de zware reis te praten. Dit boek helpt om het perspectief van een gezin dat heeft moeten vluchten te begrijpen, en om mee te leven.

Een onwaarschijnlijke vriendschap tussen een meisje dat niemand vertrouwt en een jongen die in het kleine dorpje tegen vooroordelen en discriminatie aanloopt. Het verhaal wisselt af tussen het perspectief van Franka en Orkun, waardoor je beide goed leert kennen. Franka kampt met de scheiding van haar ouders, met migraine en een traumatisch auto-ongeluk. Ze wil haar vader niet meer zien en haar moeder is depressief, dus voelt ze zich heel alleen. Uiteindelijk weet ze haar ouders duidelijk te maken dat zij afstand van haar vader nodig heeft, en geven ze haar dat. Haar oma maakt er daarbij geen geheim van dat ze de nieuwe buren niet vertrouwt, vanwege hun uiterlijk. De kat Pamoek brengt Franka en Orkun toch samen in vriendschap, waarmee ze laten zien dat de vooroordelen die Franka's oma heeft nergens op gebaseerd zijn. Ten slotte gaat dit verhaal ook over angsten. Het verwerken van Franka's trauma krijgt nog niet veel aandacht, waardoor haar angst voor auto's nog niet lijkt overwonnen aan het eind van het verhaal. De paniekaanval die Franka krijgt als ze in een auto stapt wordt wel heel realistisch beschreven.

Een prentenboek over diversiteit vanuit het kleurenblindheid-perspectief. De illustraties zijn representatief en het verhaal laat zien dat huidskleur niets uitmaakt voor vriendschap.

Een symbolisch verhaal over ouders die gaan scheiden. De ik-figuur gaat er op een realistische manier mee om: ze wil het niet, ze wordt boos en verdrietig, en leert het accepteren. Een aandachtspunt is dat het probleem wordt geschetst als eenzijdig: de vader is het probleem en moet weg. Het is belangrijk om kinderen te laten merken dat er bij een scheiding meer aan de hand is. Voor een kind is het niet goed om één van de ouders als schuldig aan te wijzen.

Naast dat Bilal een donkere huid heeft en Sterre een witte, zijn ze ook heel divers in hoe ze leven: Sterre's familie is rijk, Bilals familie is arm. Door het spannende misdaadverhaal heen leren ze wat die verschillen betekenen. Bilal leert ook om te praten over de situatie bij hem thuis, wat ervoor zorgt dat mensen uit de buurt hem kunnen helpen.

Als Bram verdrietig thuiskomt, geeft zijn moeder hem advies: zorgen en angsten zijn gevoelens, je kan proberen iets anders te voelen. Als je in jezelf gelooft, en weer opstaat als je bent gevallen, wordt alles beter. Dit advies sluit op zich aan op hoe kinderen van angsten af komen: blootstelling, ontspanning , je angsten rationaliseren en nadenken over de gevolgen. Maar in het echt is het niet zo makkelijk gezegd. Dit boek zou hoger scoren als het Bram niet meteen zou lukken dit advies over te nemen, maar pas na een paar keer proberen.

Dit boek scoort voldoende op diversiteit, vanwege de visuele representatie en het presenteren van mensen die er anders uitzien als gelijken.

Haar hele leven wordt Noor al geconfronteerd met een somber beeld van de toekomst. Haar ouders betrekken haar bij hun gevecht om dat toekomstbeeld te verbeteren. Maar dat is niet genoeg om haar zorgen weg te nemen. Gelukkig leert Noor Tim kennen, die het goed lukt om op een positieve manier naar de wereld te kijken. Ze discussiëren veel, en hebben het over de mooie dingen die er in de wereld zijn. Noor laat hier alle vier copingsmechanismen zien: probleemgericht (acties ondernemen voor het klimaat), emotiegericht (erover praten, zoeken naar hoop), sociale steun (door Tim hulp te vragen) en de laatste maar zeker niet de minste in dit verhaal: afleiding. Als Noor zwemt, zakken al haar zorgen even weg. Dan voelt ze het water, telt ze haar slagen en is ze even niet bezig met haar problemen. Rugzwemmen geeft niet alleen maar feitelijke informatie op een subtiele manier, passend bij fictie, maar geeft ook een goed voorbeeld aan kinderen van hoe je kan omgaan met zorgen over het klimaat.